“Ik faalde niet als moeder”
“Aan de buitenkant zagen we er misschien uit als een gezin waar alles goed ging. We hadden een leuk huis en beide een leuke baan. Ik had altijd een grote kinderwens gehad, maar nu ik moeder was vond ik het echt best pittig. Ik zat niet goed in mijn vel, schreeuwde dingen tegen mijn zoontje waar ik later weer spijt van kreeg. Tot mijn man me naar de huisarts stuurde, dat was voor mij een eyeopener. Ik kreeg zelf hulp én ging de training ‘Pittige Jaren’ bij het CJG volgen. Wat daarbij het meeste hielp was het inzicht dat ik niet faalde als moeder, maar dat opvoeden bij vlagen gewoon heel pittig is. Het was fijn om te merken dat ik niet de enige was, dat meer ouders worstelen”.
“In mijn drukke leven stond ik onvoldoende stil”
In de training Pittige Jaren komt een groep ouders veertien weken op een vast moment in de week bij elkaar. “Het was echt een groep met heel verschillende ouders, alleenstaande moeders, werkende vaders, eigenlijk was iedereen anders en had andere problemen. We leerden dat, in de basis, de relatie met je kind het belangrijkste is. Dat je bewust tijd vrij moet maken om er te zijn voor je kind. In mijn drukke leven stond ik daar onvoldoende bij stil. Ik kon bijvoorbeeld echt niet met mijn zoontje boodschappen doen. In de training leerde ik dat dat juist met mijn eigen haast te maken had. Door de training ging ik nieuwe manieren uitproberen. Voor ieder bezoek aan de winkel legde ik rustig en met aandacht uit wat we gingen doen: “Eerst gaan we fruit halen en daarna thuis een boekje lezen”. Ik merkte direct verschil en dat motiveerde enorm. Een andere belangrijke les was dat je negatief gedrag zoveel mogelijk moet negeren, daar was ik heel slecht in. Ik gaf vaak direct een tegenreactie. Daar heb ik echt huiswerkoefeningen voor meegekregen: meer complimentjes geven op positief gedrag. Het was zo mooi om te zien dat dat echt werkte, al bleef het voor mij een aandachtspunt.”
“Niemand is perfect en opvoeden is gewoon pittig”
“Ik denk dat er heel veel mensen zijn zoals ik. Je hoort dat ouders pas om hulp vragen als ze dieper in de problemen zitten, en dat is jammer. Want ons dagelijks leven loopt eigenlijk wel op rolletjes en hebben het prima, alleen op dit vlak had ik even wat moeite.
En dat is niet erg. Ik heb echt geleerd dat het loont om vroeg om hulp te vragen. Mijn zoon is nu zes jaar en ik pak nog steeds zo nu en dan het lesboek van de training erbij. Bijvoorbeeld als ik merk dat ik het weer moeilijk vind om negatief gedrag te negeren. Dan helpt het om me weer even bewust te worden van mijn eigen reflex en wat ik anders kan doen. Ik zou graag aan andere ouders willen meegeven: wees niet bang om hulp te vragen, het is echt niet erg. Niemand is perfect en opvoeden is gewoon pittig.”