“Eind september 2021 nam een moeder contact op met het CJG, ze had een vraag over haar zoon van 5 jaar oud. Hij had twee jaar dagbehandeling gehad bij een organisatie, maar dit was gestopt. De organisatie had netjes gezocht naar een andere plek voor de jongen en hem ergens anders ingeschreven voor dagbehandeling.

Maar: lange wachtlijsten zijn helaas overal een probleem. Het is een probleem voor ouders: je wilt je kind graag helpen en zien dat je kind op de juiste plek terecht komt. Het is een probleem voor de kinderen en jongeren zelf: het lange wachten kan ervoor zorgen dat de situatie steeds erger wordt en kan de ontwikkeling van een kind soms tegenhouden. Het is ook een probleem voor ons als jeugd- en gezinscoaches: heb je een passende plek gevonden, dan moet een kind of jongere soms nog maanden wachten voor de hulp kan starten.

 

De wachtlijst bij de nieuwe organisatie was ook voor deze jongen en zijn ontwikkeling een probleem. Er zou pas in november plek zijn, wat betekende dat de jongen nog drie maanden zou moeten wachten. Heel vervelend, maar dat was nog te doen vergeleken met de wachttijd bij andere organisaties. Als jeugd- en gezinscoach had ik gesprekken met het gezin en nam ik contact op met de organisatie. De wachttijd bleek niet drie maanden, maar zeker een half jaar te zijn.

Toen we wisten dat de wachttijd zeker langer dan drie maanden zou zijn, heb ik contact gezocht met alle organisaties waar dagbesteding of dagbehandeling wordt aangeboden. Overal was een lange wachtlijst óf geen passende groep voor de jongen. Hij was nog niet zindelijk en liep ook wel eens weg. Daardoor vielen veel mogelijkheden af.

 

Ondanks dat (speciaal) onderwijs op dat moment nog niet mogelijk was omdat de jongen nog niet zindelijk was en nog niet mee zou kunnen doen met hele dagen op school, ging ik in overleg met het Samenwerkingsverband Capelle aan den IJssel. In het Samenwerkingsverband werken scholen en verschillende organisaties samen om leerlingen passend onderwijs te kunnen geven. Er werd op een fijne manier meegedacht. Er werd inderdaad verteld dat onderwijs nog niet passend was, maar ze vertelden me ook over een organisatie die over deze situatie mee kon denken.

Dat was een goed advies: zo kon ik in ieder geval weer een stap verder komen in de zoektocht naar een passende plek voor deze jongen. Ondertussen hield ik contact met de moeder van de jongen. Ze vertelde dat haar zoon terugviel in oud gedrag. Wat hij bij de dagbehandeling geleerd had, verdween langzaam. Dat zorgde ervoor dat het thuis zwaar was. Op dat moment kwam er op ons intranet bij het CJG een berichtje voorbij: er was een plek vrij gekomen bij de organisatie die het Samenwerkingsverband had geadviseerd. Een kleine organisatie die dezelfde methode gebruikt als de organisatie waar de jongen eerder was geweest. Binnen een week waren de eerste afspraken gepland. De jongen kon hier terecht!

De eerste periode was zwaar voor hem. Het ritme was lastig vol te houden en de dagen moesten langzaam worden opgebouwd. Maar nu gaat hij alweer sinds februari naar de groep! Hij kan hele dagen meedoen en is ondertussen ook zindelijk geworden. Hij zit helemaal op zijn plek en krijgt hulp die goed bij hem past. Na de zomervakantie komen we met zijn allen bij elkaar om te kijken hoe we verder kunnen gaan: bij deze organisatie, bij de organisatie waar hij eerst naar was doorverwezen of binnen het onderwijs.”