“Het meisje zat in groep 7 toen ik haar leerde kennen. Haar ouders kwamen bij het CJG omdat ze zich zorgen maakten over haar. Ze had moeite met vriendjes maken, werd gepest en zat niet goed in haar vel. Haar ouders vonden het lastig om haar daarbij te helpen en vroegen om advies.

De eerste keer dat het meisje bij mij kwam, vond ze het erg spannend. Dat kan ik me best voorstellen, je moet dan ineens met iemand praten die je niet kent. Ik vertelde haar dat ik haar eerst wilde leren kennen, zodat ik goed kon begrijpen hoe ik haar het beste kon helpen. Want: ieder kind is anders, we zitten allemaal anders in elkaar.

We zijn toen spelletjes met elkaar gaan doen. Ze bleek echt een kei te zijn in memory! Dus ze won elke keer van mij, haha. Ik ontdekte ook dat ze goed kon tekenen. Tijdens het tekenen en memory spelen vertelde ze eigenlijk best veel over zichzelf. Ik vertelde ook dingen over mijzelf. Ik was toen zwanger en ze vond het erg gezellig om daarover te praten. We leerden elkaar steeds beter kennen en ik kwam erachter wat een leuk meisje het is.

Omdat ze zo dol was op spelletjes, zijn we daarna aan de hand van spelletjes gaan werken aan haar zelfvertrouwen en om sociaal wat vaardiger te worden. We hebben bijvoorbeeld het ‘Coole Kikker kwartetspel’ gebruikt. Dat gaat over sociale vaardigheden en wat je kunt doen in bepaalde situaties. Door het spelen van het spel werd ze daar steeds zekerder in.

Uiteindelijk kan je pas echt leren om op een andere manier met leeftijdsgenootjes om te gaan door te oefenen met leeftijdsgenootjes. Daarvoor heeft ze de Rots en Water training van het CJG gedaan. Hier kan je meer over de Rots en Water training lezen.

Later kwam ze nog een keer terug bij mij, toen ze naar de middelbare school ging. Ze is toen naar de training ‘Plezier op school’ van het CJG gegaan. Die training is speciaal voor kinderen uit groep 8 die naar de eerste klas van de middelbare school gaan en die bijvoorbeeld gepest zijn of het lastig vinden om vrienden of vriendinnen te maken. Bij die training heeft ze echt vriendinnen gemaakt!

Toevallig kwam ik haar pas tegen, heel leuk. Ze was toen samen met een meisje die ze had leren kennen bij de training. Ze waren dus echt vriendinnen gebleven. Ze vertelde dat het nu echt goed met haar gaat. Daar doe ik het voor! Het is ook echt een hele leuke meid, maar ze vond het gewoon lastig om dat te laten zien aan anderen.

Het Coole Kikker spel gaat erom dat als je gepest wordt, je daar niet tegen hoeft te vechten of weg hoeft te gaan. Je neemt een trotse houding aan, loopt voorbij en je negeert het. Ze zei: “Ik voel me heel vaak nog een Coole Kikker.” Ze had het nog onthouden van toen!

 

Het is echt fijn als het lukt en je iemand zo goed kan helpen. Dat is waarom ik dit werk zo leuk vind. En ook de samenwerking met collega’s. Ik geef zelf bijvoorbeeld geen trainingen. Soms hoor je dan van een collega toch even hoe het met een kind gaat. Dat is heel fijn. Want kinderen zijn voor mij echt geen nummertje, je vergeet niemand.

 

Eigenlijk zijn wij als jeugd- en gezinscoaches steeds bezig om onszelf overbodig te maken. Dat voelt soms wel gek. Dan heb je heel leuk contact met een kind, maar waar je de hele tijd mee bezig bent is zorgen dat hij of zij je niet meer nodig heeft en weer verder kan. Dat vind ik soms wel jammer. Dan is het extra leuk als je iemand weer eens tegenkomt, zoals bij dit meisje!"