Op een woensdagochtend zoek ik Marian en Linda op. Ze zitten allebei achter de balie en tussen ons gesprek door nemen ze af en toe een telefoontje op of helpen ze een bezoeker. Het werk van de receptionistes staat nooit stil. “Dat vind ik zo leuk aan dit werk,” zegt Marian, “Geen dag is hetzelfde.” Terwijl Marian een telefoontje beantwoordt, vertelt Linda me dat ze extra plezier in haar werk heeft als het druk is. “Veel telefoontjes beantwoorden en tussendoor mensen aan de balie helpen… Ik functioneer altijd net iets beter als het druk is.” En druk, dat is het gelukkig vaak. “Gisteren kreeg ik zo veel telefoontjes, ik heb ze geteld,” vertelt Marian. “Het waren er 77. En dat was alleen nog maar in de ochtend!” En waar gaan al die telefoontjes dan over? “Dat is heel verschillend. Ouders bellen voor advies over hun kindje, om een afspraak te verzetten of juist om een afspraak te maken. Ook professionals van andere organisaties krijgen wij aan de lijn. Alle telefoontjes komen bij ons binnen.” Naast telefoontjes, ontvangen de receptionistes ook ouders en kinderen die voor een afspraak komen. “Als er veel spreekuren zijn, zit het hier vol,” vertelt Linda terwijl ze naar het speelhoekje voor de kinderen wijst. “We hebben hier ook vaccinatiespreekuren, bijvoorbeeld voor meiden die de HPV prik komen halen of buitenlandse kinderen die hun vaccinaties nog niet hebben gehad. Dan moet ik altijd stiekem een beetje lachen,” zegt Marian “, want de kleine baby’tjes komen alleen met papa en mama, maar voor de vaccinaties van HPV (tieners) komen soms moeder, vader, vriendin, broertje en oma mee. Allemaal voor steun!” De dames hebben veel plezier in hun werk. “We vinden het belangrijk dat we de mensen een fijn gevoel geven als ze binnen komen,” zegt Linda. “Als je ergens binnen komt en iemand zit er met een chagrijnig gezicht, dan kom je met een onprettig gevoel binnen. Wij vinden het belangrijk om openheid en vriendelijkheid uit te stralen.” Marian vult aan: “Je kan wel chagrijnig zijn, maar daar heb je toch niks aan. Dan kan je beter maar vrolijk zijn, dan kom je de dag beter door, toch?” “En wat je geeft, krijg je ook terug,” beaamt Linda. “Soms vind ik het wel eens lastig,” bekent Marian, “Bijvoorbeeld als ik al veel telefoontjes heb gehad en er nog vijf in de wacht staan. Maar dan bedenk ik me: zij kunnen er niets aan doen dat zij op dat tijdstip bellen, op een moment dat ik het net even gehad heb. Dus: altijd met een glimlach.” “Je hebt soms wel eens hele lastige mensen aan de telefoon, ook dan is het wel een uitdaging,” zegt Linda. Maar die uitdaging gaan de dames graag aan. “We proberen ons altijd in te leven in de ander,” legt Marian uit. “Achter elk onvriendelijk mens zit wel iets waardoor hij of zij zich zo gedraagt. Bijna niemand is zomaar onaardig. We proberen nooit te oordelen en iedereen met respect te behandelen.” Dat geldt ook voor overbezorgde moeders, die soms voor hele kleine vragen bellen. “Ik kan me voorstellen dat je je als beginnende moeder heel onzeker voelt,” zegt Marian. “Ik vind het heel belangrijk dat mensen zich gehoord voelen,” vult Linda aan. “We proberen hen ook niet het gevoel te geven dat ze te vaak bellen. Ze zijn hier welkom met hun vragen.” Welke vragen worden het meest gesteld? “We krijgen veel telefoontjes voor het verzetten van een afspraak,” zegt Marian. “Voor de jeugdgezondheidszorg krijgen we de meeste vragen over voeding,” zegt Linda. “En over zindelijkheid,” zegt Marian. “Die ouders verbinden we dan door met de advieslijn. Een jeugdverpleegkundige geeft dan antwoord.” Hier kan je zien wanneer de advieslijn bereikbaar is. Linda behandelt ook aanvragen voor het Jeugdfonds Sport en Cultuur. “Als mensen bellen voor een afspraak, vullen we samen het aanvraagformulier in. Die stuur ik vervolgens op en zodra het goedgekeurd is, neem ik weer contact op met ouders. Mensen reageren dan zo dankbaar, dat is zo mooi. Het is heel dankbaar werk. Als de aanvraag niet goedgekeurd wordt, neem ik contact op met het Jeugdfonds om te bespreken waar het probleem ligt en of het opgelost kan worden.” De receptionistes doen ook facilitaire taken. “Op woensdag doen we altijd een rondje door het gebouw om te kijken of alles nog op voorraad is. Water, kopieerpapier, enveloppen, thee…” “We verwerken ook de post,” vult Marian aan. En collega’s reserveren bij Linda en Marian spreekkamers voor een vergadering of afspraak met een cliënt. “Dat kan wel eens puzzelen zijn,” zegt Marian. “Pas had ik bijvoorbeeld vijf aanvragen voor precies hetzelfde tijdstip. Maar uiteindelijk komt het altijd goed.” “Aan het einde van de werkdag kijken we alle spreekkamers en vergaderruimtes weer na,” vertelt Linda. “We zetten de stoelen netjes recht en als er nog ramen open staan, doen we die dicht.” Ik merk op dat hun werk heel divers is. “Je weet nooit wat de dag brengt,” zegt Marian. “Dat is ook juist zo leuk.” De dames kunnen goed samenwerken. “We hebben een goede band,” zegt Linda, “We kunnen alles aan elkaar overdragen. Als er wat is, kunnen we bij elkaar terecht.” “Goed kunnen samenwerken is voor ons werk ook heel belangrijk,” zegt Marian. “We hebben eigenlijk vanaf dag één al een klik,” zegt Linda. Als afsluiter vraag ik de dames wat ze het leukst vinden aan hun werk. Daar hoeven ze niet lang over na te denken. “De mensen,” zegt Linda meteen. Marian knikt. “Inderdaad de omgang met mensen, maar ook met collega’s. Ik vind dat we hele leuke collega’s hebben bij het CJG.” Linda lacht. “Collega’s zijn ook mensen, toch?” Ze knipoogt. “Zeker ook de gezelligheid met collega’s, dat is heel belangrijk.” “Het geeft ook een goed gevoel als alles aan het einde van een werkdag weer is gelukt. Dat je alles hebt gedaan wat je moest doen en iedereen is weer gelukkig en happy,” zegt Marian. “Soms koppelen mensen ook terug dat ze fijn door ons geholpen zijn,” zegt Linda. “Dat is wel heel erg leuk om te horen.”Op een woensdagochtend zoek ik Marian en Linda op. Ze zitten allebei achter de balie en tussen ons gesprek door nemen ze af en toe een telefoontje op of helpen ze een bezoeker. Het werk van de receptionistes staat nooit stil. “Dat vind ik zo leuk aan dit werk,” zegt Marian, “Geen dag is hetzelfde.” Terwijl Marian een telefoontje beantwoordt, vertelt Linda me dat ze extra plezier in haar werk heeft als het druk is. “Veel telefoontjes beantwoorden en tussendoor mensen aan de balie helpen… Ik functioneer altijd net iets beter als het druk is.” En druk, dat is het gelukkig vaak. 

“Gisteren kreeg ik zo veel telefoontjes, ik heb ze geteld,” vertelt Marian. “Het waren er 77. En dat was alleen nog maar in de ochtend!” En waar gaan al die telefoontjes dan over? “Dat is heel verschillend. Ouders bellen voor advies over hun kindje, om een afspraak te verzetten of juist om een afspraak te maken. Ook professionals van andere organisaties krijgen wij aan de lijn. Alle telefoontjes komen bij ons binnen.” Naast telefoontjes, ontvangen de receptionistes ook ouders en kinderen die voor een afspraak komen. “Als er veel spreekuren zijn, zit het hier vol,” vertelt Linda terwijl ze naar het speelhoekje voor de kinderen wijst. “We hebben hier ook vaccinatiespreekuren, bijvoorbeeld voor meiden die de HPV prik komen halen of buitenlandse kinderen die hun vaccinaties nog niet hebben gehad. Dan moet ik altijd stiekem een beetje lachen,” zegt Marian “, want de kleine baby’tjes komen alleen met papa en mama, maar voor de vaccinaties van HPV (tieners) komen soms moeder, vader, vriendin, broertje en oma mee. Allemaal voor steun!” 

De dames hebben veel plezier in hun werk. “We vinden het belangrijk dat we de mensen een fijn gevoel geven als ze binnen komen,” zegt Linda. “Als je ergens binnen komt en iemand zit er met een chagrijnig gezicht, dan kom je met een onprettig gevoel binnen. Wij vinden het belangrijk om openheid en vriendelijkheid uit te stralen.” Marian vult aan: “Je kan wel chagrijnig zijn, maar daar heb je toch niks aan. Dan kan je beter maar vrolijk zijn, dan kom je de dag beter door, toch?” “En wat je geeft, krijg je ook terug,” beaamt Linda. “Soms vind ik het wel eens lastig,” bekent Marian, “Bijvoorbeeld als ik al veel telefoontjes heb gehad en er nog vijf in de wacht staan. Maar dan bedenk ik me: zij kunnen er niets aan doen dat zij op dat tijdstip bellen, op een moment dat ik het net even gehad heb. Dus: altijd met een glimlach.” “Je hebt soms wel eens hele lastige mensen aan de telefoon, ook dan is het wel een uitdaging,” zegt Linda. Maar die uitdaging gaan de dames graag aan. “We proberen ons altijd in te leven in de ander,” legt Marian uit. “Achter elk onvriendelijk mens zit wel iets waardoor hij of zij zich zo gedraagt. Bijna niemand is zomaar onaardig. We proberen nooit te oordelen en iedereen met respect te behandelen.” Dat geldt ook voor overbezorgde moeders, die soms voor hele kleine vragen bellen. “Ik kan me voorstellen dat je je als beginnende moeder heel onzeker voelt,” zegt Marian. “Ik vind het heel belangrijk dat mensen zich gehoord voelen,” vult Linda aan. “We proberen hen ook niet het gevoel te geven dat ze te vaak bellen. Ze zijn hier welkom met hun vragen.”

 

Welke vragen worden het meest gesteld? “We krijgen veel telefoontjes voor het verzetten van een afspraak,” zegt Marian. “Voor de jeugdgezondheidszorg krijgen we de meeste vragen over voeding,” zegt Linda. “En over zindelijkheid,” zegt Marian. “Die ouders verbinden we dan door met de advieslijn. Een jeugdverpleegkundige geeft dan antwoord.” Hier kan je zien wanneer de advieslijn bereikbaar is.

 

Linda behandelt ook aanvragen voor het Jeugdfonds Sport en Cultuur. “Als mensen bellen voor een afspraak, vullen we samen het aanvraagformulier in. Die stuur ik vervolgens op en zodra het goedgekeurd is, neem ik weer contact op met ouders. Mensen reageren dan zo dankbaar, dat is zo mooi. Het is heel dankbaar werk. Als de aanvraag niet goedgekeurd wordt, neem ik contact op met het Jeugdfonds om te bespreken waar het probleem ligt en of het opgelost kan worden.”

 

De receptionistes doen ook facilitaire taken. “Op woensdag doen we altijd een rondje door het gebouw om te kijken of alles nog op voorraad is. Water, kopieerpapier, enveloppen, thee…” “We verwerken ook de post,” vult Marian aan. En collega’s reserveren bij Linda en Marian spreekkamers voor een vergadering of afspraak met een cliënt. “Dat kan wel eens puzzelen zijn,” zegt Marian. “Pas had ik bijvoorbeeld vijf aanvragen voor precies hetzelfde tijdstip. Maar uiteindelijk komt het altijd goed.” “Aan het einde van de werkdag kijken we alle spreekkamers en vergaderruimtes weer na,” vertelt Linda. “We zetten de stoelen netjes recht en als er nog ramen open staan, doen we die dicht.” Ik merk op dat hun werk heel divers is. “Je weet nooit wat de dag brengt,” zegt Marian. “Dat is ook juist zo leuk.” De dames kunnen goed samenwerken. “We hebben een goede band,” zegt Linda, “We kunnen alles aan elkaar overdragen. Als er wat is, kunnen we bij elkaar terecht.” “Goed kunnen samenwerken is voor ons werk ook heel belangrijk,” zegt Marian. “We hebben eigenlijk vanaf dag één al een klik,” zegt Linda.

 

Als afsluiter vraag ik de dames wat ze het leukst vinden aan hun werk. Daar hoeven ze niet lang over na te denken. “De mensen,” zegt Linda meteen. Marian knikt. “Inderdaad de omgang met mensen, maar ook met collega’s. Ik vind dat we hele leuke collega’s hebben bij het CJG.” Linda lacht. “Collega’s zijn ook mensen, toch?” Ze knipoogt. “Zeker ook de gezelligheid met collega’s, dat is heel belangrijk.” “Het geeft ook een goed gevoel als alles aan het einde van een werkdag weer is gelukt. Dat je alles hebt gedaan wat je moest doen en iedereen is weer gelukkig en happy,” zegt Marian. “Soms koppelen mensen ook terug dat ze fijn door ons geholpen zijn,” zegt Linda. “Dat is wel heel erg leuk om te horen.”