"Samen met hun vader of moeder komen de kinderen om beurten binnen. Simone stelt zich voor en legt uit dat alle kinderen in groep 7 bij haar komen. Daarna maakt ze een praatje. Ze vraagt naar welke school de kinderen gaan en of ze het daar naar hun zin hebben. “Welke vakken vind je leuk?” “Geschiedenis,” antwoord een meisje. Haar moeder knikt. “Ze raakt er niet over uitgepraat.” Simone glimlacht. “Lees je thuis ook boeken die over geschiedenis gaan?” Het meisje vertelt dat ze wel eens naar de bibliotheek gaat om naar boeken te zoeken. Een jongen vertelt dat hij tekenen erg leuk vindt. “Ik wil later architect worden,” zegt hij met een trotse blik.
Simone vraagt ook of de kinderen al hebben nagedacht over de middelbare school. “Weet je al naar welke school je straks wilt?” Een jongen schudt zijn hoofd. “We gaan nog open dagen bezoeken,” zegt zijn moeder. Een meisje weet al precies naar welke school ze gaat. “Mijn broer en zus zitten daar ook.”
Na nog een paar vragen is het tijd om te wegen en meten. Simone vraagt de kinderen of ze hun schoenen en jas uit willen doen. “Hoe lang ben ik?” vraagt een meisje nieuwsgierig, nog voordat Simone haar lengte heeft kunnen aflezen. Simone lacht. “Je bent 1 meter 57”. “Is dat lang? Hoe lang word ik?” Simone legt het meisje en haar vader uit welke dingen bepalen hoe lang je wordt. “Als je vroeg in de puberteit komt, ben je ook eerder uitgegroeid,” vertelt ze bijvoorbeeld.
In het digitale dossier vult Simone de lengte en het gewicht van de kinderen in. Ze laat de groeicurve zien en legt uit wat er op het scherm te zien is. “Je bent niet lang en ook niet klein,” vertelt ze aan een jongen. “Kijk maar, precies gemiddeld.” Aan de hand van de groeicurve kan Simone een schatting maken hoe lang de kinderen worden. Daar zijn de meeste kinderen wel benieuwd naar. “Ik ga heel veel eten, dan word ik heel lang,” besluit een meisje. “Dat is niet nodig,” zegt Simone. “Als je heel veel gaat eten, dan word je niet langer, maar…” “Dikker!” vult het meisje aan. “Dan toch maar niet,” grinnikt ze.
Simone laat ook de BMI zien. “Dat is de verhouding tussen je lengte en gewicht,” legt ze uit. Ze vraagt de kinderen wat ze eten en drinken. Niet alle kinderen eten een ontbijt. “Ik hoef niks in de ochtend,” zegt een jongen terwijl hij zijn schouders ophaalt. Simone legt uit dat een ontbijt heel belangrijk is. “Dan kun je goed nadenken en heb je genoeg energie om bijvoorbeeld op school goed op te letten. Probeer altijd om iets te eten, ook al is het maar iets kleins. Een cracker of wat fruit kan bijvoorbeeld ook.” “Dat is wel lekker,” zegt de jongen. “Gisteren had mama aardbeien gekocht en toen heb ik er vanochtend een paar op voordat ik naar school ging.” “Heel goed!” zegt Simone. Ze steekt haar duim op.
Na het wegen en meten wordt de ogentest gedaan. “Je mag straks op die streep gaan staan,” Simone wijst naar de andere kant van de spreekkamer. “Dáár helemaal!” zegt een meisje. “Ik dacht al, zo dichtbij is wel makkelijk.” Haar moeder lacht. Simone doet een speciale bril op bij de kinderen. Zo kan ze allebei de ogen om beurten testen. Vandaag is er één jongen met een bril. “Nu kunnen we testen of je bril nog goed is,” zegt Simone met een knipoog. “Hij is net nieuw,” zegt de jongen. “Dus ik denk van wel.”
Simone legt de kinderen uit dat het voor je ogen belangrijk is om lekker buiten te spelen. “Speel je veel buiten?” vraagt ze aan een jongen. “Oh, de hele dag,” zegt zijn moeder. “Ik zie hem pas weer bij het avondeten”. De jongen moet lachen en vertelt dat hij vaak met vriendjes uit de buurt gaat voetballen of basketballen. Simone vraagt de kinderen ook naar hun hobby’s. “Ik vind het heel leuk om te tekenen,” zegt een meisje. “Ze is er erg goed in,” zegt haar moeder trots. “Wilt u misschien een foto zien?” vraagt het meisje. Dat wil Simone wel. Binnen een paar seconden haalt de moeder een foto van een tekening tevoorschijn op haar mobiele telefoon. Een beetje verlegen draait het meisje de telefoon naar Simone toe. “Ik zie al wat je moeder bedoelt,” zegt Simone. “Wat een mooie tekening!”
Simone stelt nog een paar vragen over de gezondheid van het kind. Zijn ze in de afgelopen tijd bij de huisarts geweest, zijn er nog bijzonderheden? Heeft de moeder of vader nog ergens vragen over? Tot slot vertelt Simone over de puberteit. Ze pakt een boekje uit de kast en geeft die aan het kind. “Dit is de pubergids. Daar staat allemaal informatie in over wat er in je lichaam gaat veranderen als je in de puberteit komt.” Sommige kinderen moeten daar een beetje om lachen. “En als je het allemaal nog een beetje gek vindt, dan leg je het boekje gewoon nog even weg,” zegt Simone met een knipoog.
Simone legt uit dat de jeugdverpleegkundigen van het CJG ook op de middelbare scholen werken. “In de eerste klas van de middelbare school zoeken we jullie weer op. Dat is dan zonder papa of mama erbij.”